Mój Plan

Wiele zdarzeń na świecie, skłoniło mnie by zerknąć też nieco w przeszłość i doszedłem do mało odkrywczego wniosku, że życie jest dość brutalne – wiem, informacja z kategorii „toż to szok”.
To co mam jednak na myśli, to że rodząc się w Polsce w latach dziewięćdziesiątych, miałem dość duże szczęście. Moja rzeczywistość odkąd już byłem w miarę kumającym nastolatkiem, to swoboda wybrania praktycznie dowolnego zawodu jakiego bym chciał się uczyć, wiedza całego świata dostępna z małego urządzenia w kieszeni, możliwość wybrania się większości miejsc na globie, a po Europie mogłem śmigać swobodnie mijając puste przejścia graniczne.
Jadąc gdziekolwiek na świecie, widzę na mapie, która się obraca w zależności tego gdzie się kieruję, jaka jest moja pozycja, gdzie mam skręcić, ile mi zajmie podróż i na bieżąco do mnie gada, żebym nie musiał nawet zerkać.
Jeśli jestem chory, to są szpitale w których są specjaliści, którzy mi pomogą. Podłączam urządzenia do gniazdka i działają, odkręcam kran i leci woda. Wygoda świata jaki znam, sprawiła, że przestałem się interesować fundamentalnym pytaniem: A co jak to przestanie działać?
Co jeśli narzędzia, które często należą do prywatnych firm, przestaną działać bo ktoś tak postanowi. Albo będzie awaria, albo elektrownia zostanie zbombardowana, bo wizja, że wojny mnie nie dotyczą, by wybitnie naiwna.